Een paar mijl buiten de stad,
in het zicht van de buitenwijken,
maar wel al in open veld,
stond een grote, verlaten vrachtwagen.
Op een dag in oktober
(het was zo'n uitzonderlijke dag
die ervoor kan zorgen
dat een heel seizone naderhand
als de belangrijkste periode
in iemands leven wordt beschouwd),
leerde Gent Ruvina,
een student in de wijsbegeerte
die als gevolg van de verslechterende betrekkingen tussen Albanië en de Sovjet-Unie
uit Moskou had moeten terugkeren,
een meisje kennen
dat taal- en letterkunde studeerde.
Ze was tweedejaars en heette Lena.
Ze kwam uit een provinciestadje
in de laagvlakte van Albanië,
een van die stadjes
waar na de vertoning van de film
Het paard van Troje
alle blonde meisjes zoals zij
door de jongetjes uit de buurt
direct 'Helena van Troje' werden genoemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten